(Sine dato.) - Copia archivi locumtenentiae bohem. R. 109/15.

Serenissime et potentissime rex, domine, domine clementissìtne. Die Lunae praeterito, cum sacra Majestas vestra statibus regni congregatis ad cornicia hic in arce Pragensi articulos pro utilitate totius christianae reipublicae, ut possit tyranni Turcici impetus in has regiones reprimi, proposuisset, postremo loco et hunc articulum adjicere de bonis relictis post mortem sacerdotum dignata est, ut una pars acclesiae, in qua ministrarent, altera propinquis, tertia domino collatori cederei. Ex hoc articulo serenissime rex non parum sumus consternati et perterriti justis et aequis de causis.

Primo enim, si ille articulus decerneretur, timendum est, ut (sic) aliquis doctus vel idoneus sacris inìtiari velit, propter hujusmodi servitutem et astrictionem. Et inde insignis et dolenda desolatio ecclesiarum, cultus divini et jactura animarum salutis subsequeretur et Piggardì et aliae non dissimiles sectae suppullulabunt et nascentur.

Secundo, ratio dictat parum aequum esse, ut plaeriqui sacerdotes habentes patrimonium aut bona adventitia a propinquis amicis aut sua industria, ante et in sacerdotio honeste alibi acquisita, post mortem domino et collatori suae parochiae, qui nullam legitimam habet successionem, relinquant; itaque neque pium neque statu ecclesiastico dignum, ut id permittatur.

Tertio, si sacerdos agens sub ilio collatore quicquid in ea parochia suo labore et diligentia conquireret, ut id amittere debeat, quoque non videtur aequo et justo consentaneum. Nonnulli enim congregantes laborant propter senium, ut quando non possint laborare, inde se vel eo in loco vel in alio sustentent. Plaerique enim collatores sunt, qui, quod juste parocho dare et solvere debeant in decimis et aliis redditibus, id non praestant et non implent, imo prata, agros, Silvas, id, quod nunquam ecclesiae dederunt, alienare et vendere non verentur.

Quapropter serenissime rex, si ille articulus statuetur, manifestum est, quanta difficultas de rectoribus ecclesiarum et personis ecclesiasticis in hoc regno et archiepiscopatu ecclesiae nostrae futura sit, si quidem et nunc propter illam difficultatem et penuriam plaerique Christiani magnum defectum in cultu dei et verbo patiuntur, et propter illum articulum plus patientur, si non mutabitur.

Itaque serenissime rex, hoc est nostrum votum justum et aequum et laudabile juxta jura canonica et immunitates antiquas, ut, si moriatur sacerdos sub aliquo collatore intestatus, hoc observetur, ut prima pars bonorum ejus pro familia et pro debitis solvendis, altera ecclesiae, circa quam mortnus est, tertia propinquis proximioribus detur. Si desin propinqui, tum ad pias causas et opera misericordiae consilio ordinariorum convertatur. Sìmiliter si quis sacerdotum testamentum condere velit, ut aliter, quam jam dictum est, non possit, et ut uniuscujusque hujusmodi sacerdotis mortui bona testamento ordinata ab executoribus, quos sibi delegerit (conscribantur et) testamentum id administratoribus confirmandum, ut antiquitus est observatum, mittatur. Similiter illius, qui intestatus decesserit, ut haec omnia, quae reliquit, a domino et collatore vel parochialibus conscribantur, et sub sigillo ejus officio administrátorum mittatur, et illi pro officio suo id confirmantes juxta superius dictos articulos, ut id conservare et adimplere committant.

Et hoc pacto serenissime rex, erit bona spes, ut, quando benevolentia hujusmodi erga clerum a statibus hujus regni declarabitur, plures scholares et docti viri ad sacros ordines procedant et parochiae et ecclesiae commodius contra errores Piggardorum et alias sectas officio nostro provideri poterint. Id pro bono et augmento sanctae fidei christianae S. R. M. vestrae significare operae pretium duximus, commendantes nos et totum clerum ad jurisdictionem nostrae ecclesiae pertinentem et humillime pro justa provisione sacram regiam Majestatem vestram rogantes.